Walaupun Malaysia adalah sebuah negara persekutuan, saintis politik telah mencadangkan bahawa "federalisme sangat terpusat":

federalisme kita memberikan kerajaan persekutuan bukan sahaja kuasa perundangan dan eksekutif tetapi juga sumber pendapatan yang paling penting. Kerajaan negeri dikecualikan daripada pendapatan cukai pendapatan, eksport, import dan duti eksais, dan mereka juga sebahagian besarnya terhad daripada meminjam di peringkat antarabangsa. Mereka bergantung kepada pendapatan dari hutan, tanah, ranjau, petroleum, industri hiburan, dan akhirnya, pembayaran pemindahan dari kerajaan pusat. [1]

Pilihan raya umum 2008 menyaksikan gabungan antara Parti Tindakan Demokratik, Parti Keadilan Rakyat (Malaysia), Parti Keadilan Rakyat] dan Parti Islam Pan-Malaysia memenangi majoriti dalam lima dari tiga belas majlis perundangan negeri. Sebelum ini, gabungan Barisan Nasional menguasai dua belas kerajaan negeri, kecuali Kelantan. Dalam editorial, The Sun mencadangkan bahawa ini akan menggambarkan perubahan bagi hubungan antara kerajaan negeri dan persekutuan:

[Penjawat awam] telah terbiasa dengan Malaysia yang bertindak seperti negara kesatuan kerana kebanyakan masa semua negeri diperintah oleh parti BN. Dan negeri-negeri bertindak sebagai satu kerana kawalan politik yang dilaksanakan melalui BN negeri. Tetapi sebagai hasil daripada pilihan raya umum lima negeri kini diperintah oleh parti-parti bukan-BN dan ada kemungkinan mereka akan bertindak lebih individu daripada sebelumnya. [2]